Η Εκπαιδευτική Αριστερά έχουμε υποστηρίξει με επιμονή, τόσο μέσα από το ΔΣ όσο και έξω από αυτό, την ανάγκη να αναδιοργανωθεί η ΕΛΜΕ Α Κυκλάδων με έμφαση στην εσωτερική της (εργατική) δημοκρατία και στη βάση της αυτοοργάνωσης των μελών της. Δεν εισακουσθήκαμε. Και οι δύο παρατάξεις του απερχόμενου ΔΣ είναι πεισματικά γαντζωμένες σε μια ηττοπαθή γραφειοκρατική αντίληψη του συνδικαλισμού που θέλει την ΕΛΜΕ και το ΔΣ της να συνομιλούν αποκλειστικά με τους κρατικούς θεσμούς της εκπαίδευσης και το τοπικό κράτος της λεγόμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης» πίσω από κλειστές πόρτες και να κρατούν απορριπτική (αν όχι εχθρική) στάση απέναντι στις κινητοποιήσεις στο δρόμο.
Τα γεγονότα που περιγράφονται στο άρθρο των Labor Notes παρακάτω, καθιστούν νομίζουμε ολοφάνερο το πόσο κρίσιμη παραμένει η οργάνωσή μας σε ένα σωματείο που έχει διάφανο και ανοιχτό τρόπο λειτουργίας, ανοιχτές δημόσιες συνεδριάσεις των οργάνων του, της ΓΣ του ΔΣ προκειμένου να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά τα εργασιακά μας δίκαια. Οι συνάδελφοί μας στη Μασσαχουσέτη κέρδισαν με ακριβώς αυτό τον τρόπο οργάνωσης και, μάλιστα, σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες από τις δικές μας, κάτω από γενική και καθολική απαγόρευση οποιασδήποτε μορφής (ή υποψίας) απεργίας στο δημόσιο!
Απεργιακό Κύμα Εκπαιδευτικών Σαρώνει τη Μασαχουσέτη.
Αναδημοσίευση σε μετάφραση από τον ιστότοπο Labor Notes
Μια εξαιρετικά επιτυχημένη, παράνομη τριήμερη απεργία από το Εκπαιδευτικό Σωματείο του Andover τον Νοέμβριο έχει απήχηση σε ολόκληρη την πολιτεία για τους εκπαιδευτικούς της Μασαχουσέτης.
Οι πιο χαμηλόμισθοι εκπαιδευτικοί βοηθοί έλαβαν αμέσως αύξηση μισθού 60%. Στο υψηλότερο άκρο της μισθολογικής κλίμακας η αύξηση ήταν 37%.
Τα μέλη του σωματείου κέρδισαν επιπλέον οικογενειακή αναρρωτική άδεια μετ’ αποδοχών, μια ακόμα ημέρα προσωπικής αδείας, λιγότερες συναντήσεις προσωπικού και παράταση του μεσημεριανού γεύματος και των διαλειμμάτων για μαθητές δημοτικού.
Το Andover βρίσκεται 20 μίλια βόρεια της Βοστώνης και στην απεργία συμμετείχαν 10 σχολεία.
Επί 10 μήνες και 27 συναντήσεις διαπραγμάτευσης, η Σχολική Επιτροπή του Andover υπήρξε αμετακίνητη, ότι κανένα από αυτά τα αιτήματα των εκπαιδευτικών δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθεί. Ωστόσο, από την πρώτη ήδη ημέρα της απεργίας, είχαν ήδη παραχωρήσει πολλά από αυτά. Την τρίτη ημέρα, συμφώνησαν σε όλα σχεδόν τα αιτήματα του σωματείου.
Στη Μασαχουσέτη, ο νόμος απαγορεύει στους εργαζόμενους στα δημόσια σχολεία να απεργήσουν, αλλά το σωματείο εκπαιδευτικών του Andover είναι ένα από μια σειρά εκπαιδευτικών σωματείων που απεργούν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αψηφώντας την απαγόρευση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πληρώνοντας βαριά πρόστιμα.
Το Συνδικάτο Εκπαιδευτικών της Μασαχουσέτης πιέζει για νομοθεσία που θα νομιμοποιεί τις απεργίες στο δημόσιο τομέα, εάν προηγηθούν έξι μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων.
Άνοιγμα των Συνεδριάσεων
Οι νίκες στο Andover έρχονται μετά από χρόνια ανασυγκρότησης της βάσης, των απλών μελών του σωματείου Andover Education Association (AEA), γύρω από τις αρχές της εργατικής δημοκρατίας.
Όταν το ψηφοδέλτιο του σημερινού προέδρου Ματ Μπαχ κέρδισε τις εκλογές το 2019, η νέα ηγεσία του σωματείου ξάφνιασε την περιφερειακή διοίκηση αρνούμενη να συναντηθεί με τον γενικό επιθεωρητή πίσω από κλειστές πόρτες, επιμένοντας αντίθετα ότι σε όλες τις συναντήσεις πρέπει να παρίσταται τουλάχιστον ένα απλό μέλος του σωματείου.
Η νέα ηγεσία άνοιξε για τα μέλη τις συνεδριάσεις των οργάνων του σωματείου και δημοσιοποίησε τους οικονομικούς απολογισμούς και προϋπολογισμούς. Δημοσιοποίησαν μάλιστα λεπτομερώς τα οικονομικά του συνδικάτου, αποκαλύπτοντας ότι τα ταμεία είχαν εξαντληθεί σημαντικά από τα ταξίδια της προηγούμενης ηγεσίας για συνέδρια. Ενθάρρυναν τη συζήτηση για κρίσιμα ζητήματα και το σωματείο άρχισε να οργανώνει τη βάση του, σχολείο με σχολείο.
Η πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση έγινε στο Νότιο Δημοτικό Σχολείο, όπου ένας αυταρχικός διευθυντής εκφόβιζε εκπαιδευτικούς. Η νέα ηγεσία του σωματείου ξεκίνησε μια έρευνα για το σχολικό κλίμα, αλλά η πρόσφατα ηττημένη συνδικαλιστική παράταξη αμφισβήτησε την αξιοπιστία της έρευνας ισχυριζόμενη ότι την έρευνα ζήτησαν οι ίδιοι οι αυταρχικοί διευθυντές.
Η περιφερειακή διοίκηση έσπευσε να συνταχθεί με την έκπτωτη ηγεσία του σωματείου και ξεκίνησε δική της έρευνα με συνεντεύξεις από δεκάδες δασκάλους. Αντί να τρομοκρατηθούν, τα μέλη του σωματείου οργίστηκαν και οργάνωσαν μια συγκέντρωση για να καταγγείλουν τον εκφοβισμό. Κάτω από αυτή την πίεση, ο γενικός επιθεωρητής απομάκρυνε τον αυταρχικό διευθυντή και τον επικεφαλής του ανθρώπινου δυναμικού.
Ημέρα Καρέκλας Κήπου.
Επιστρέφοντας στην εργασία τους εν μέσω πανδημίας, για μια επιμορφωτική «ημέρα επαγγελματικής εξέλιξης», τα μέλη του AEA αρνήθηκαν να εισέλθουν στα σχολικά κτίρια αν δεν εξασφαλιζόταν η υγιεινή τους. Συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο, έστησαν καρέκλες κήπου και κάθισαν με τους υπολογιστές τους.
Αυτή η ενέργεια θεωρήθηκε απεργία από την πολιτεία. Τα μέλη ήταν απροετοίμαστα για πραγματική απεργία και έτσι αναγκάστηκαν την επόμενη μέρα να μπουν στα κτίρια. Ωστόσο, με τη δράση τους αυτή κέρδισαν ένα νέο σύστημα φιλτραρίσματος του αέρα και συνέβαλαν στην παραίτηση του γενικού επιθεωρητή.
Όταν η περιφέρεια έλαβε τη χρηματοδότηση του American Rescue Plan Act για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας, το σωματείο επέμεινε ότι ένα μέρος από αυτά τα κονδύλια θα έπρεπε να δοθεί ως μπόνους στους χαμηλότερα αμειβόμενους εργαζόμενους των σχολείων, όπως οι εργαζόμενοι στα κυλικεία και το βοηθητικό προσωπικό που δεν ανήκε στο σωματείο. Η περιφερειακή διοίκηση φάνηκε αρνητική, οπότε το σωματείο στράφηκε προς το κοινοτικό συμβούλιο προκειμένου να φέρει το ζήτημα στη Γενική Συνέλευση της πόλης, η οποία στο Andover, όπως και σε ορισμένες άλλες πόλεις της Μασαχουσέτης, είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο. Το σύνθημα της παρέμβασης ήταν: «Αφήστε τους κατοίκους να αποφασίσουν εάν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα κονδύλια ως μπόνους».
Οι δικηγόροι του σχολείου ισχυρίστηκαν ότι η κίνηση ήταν παράνομη και ότι το θέμα έπρεπε να μείνει μεταξύ του σωματείου και της περιφερειακής διοίκησης. Στη Γενική Συνέλευση της πόλης, ωστόσο, η κοινότητα αποφάσισε συμβουλευτικά υπέρ της πρότασης. Η περιφερειακή διοίκηση αναγκάστηκε μεν να ανοίξει ξανά τις σχετικές διαπραγματεύσεις, το ζήτημα ωστόσο εκκρεμεί ακόμα.
Άνοιγμα της Διαπραγμάτευσης
Κάθε μία από αυτές τις ενέργειες προσέθετε στο αγωνιστικό δυναμικό του σωματείου ένα ακόμα στρώμα εκπαιδευτικών έτοιμων να αντιμετωπίσουν την περιφερειακή διοίκηση όταν θα άρχιζαν οι διαπραγματεύσεις για τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Δεν ήταν ωστόσο όλοι και όλες οι εκπαιδευτικοί πεπεισμένοι.
Η Kate Carlton, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής στο Doherty Middle School, μας είπε ότι κρατούσε το σωματείο σε απόσταση, λόγω των αρνητικών εμπειριών του παρελθόντος με τα συνδικάτα.
Είπε ότι δεν πίστευε τις τρομερές αναφορές που έστελνε ο πρόεδρος Μπαχ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την πανδημία: «Η γλώσσα στα email του ήταν απωθητική. Ήταν φορτισμένη ιδεολογικά. Δεν μπορεί τα πράγματα να ήταν τόσο άσχημα».
Η Carlton άρχισε να παρευρίσκεται και να παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις για να δει μόνη της τι συνέβαινε. «Άκουσα και είδα τον τρόπο που η διοίκηση μιλούσε για τους εκπαιδευτικούς και για το τι κάνουμε», είπε. «Τους έβλεπα και σκεφτόμουν: το δικό σας παιδί χρειάζεται ειδική εκπαίδευση! Το παιδί σας φοιτά σε ειδικό σχολείο και σεις δεν σέβεστε τη δουλειά που κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Ένοιωσα την ασχήμια. Μιλούν κατ’ αυτόν τον υποτιμητικό τρόπο για μας και από την άλλη γράφουν στα email τους πόσο πολύ μας εκτιμούν».
Ο Dan Donovan, ένας καθηγητής Φυσικών Επιστημών στο γυμνάσιο, που στην αρχή ήταν απρόθυμος να συμμετάσχει στην απεργία, άλλαξε γνώμη αφότου υπήρξε και αυτός μάρτυρας των διαπραγματεύσεων. «Ήταν διαφωτιστικό να διαπιστώσουμε το πώς η πλευρά μας ήθελε να συζητήσει, να τεκμηριώσει λογικά και να προχωρήσει τα πράγματα, αλλά και το γεγονός ότι ήταν σαν να μιλούσε σε τοίχο», είπε ο Ντόνοβαν. «Όταν η Σχολική Επιτροπή στέλνει ένα δελτίο τύπου ή ένα email, λένε ένα πράγμα, αλλά όταν πηγαίνεις στη συνάντηση της διαπραγμάτευσης είναι πασιφανές ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό ».
«The Price is Right»
Η Σχολική Επιτροπή αντιστάθηκε στο να βρίσκονται μέλη του σωματείου στην αίθουσα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων—και η αίθουσα δεν μπορούσε να χωρέσει τα 100 με 200 μέλη που ήθελαν να παρευρεθούν κάθε φορά.
Το σωματείο θα μπορούσε να έχει προσφύγει στα δικαστήρια καταγγέλλοντας αθέμιτη εργασιακή πρακτική αφού η περιφερειακή διοίκηση δεν επέτρεπε στο σωματείο να επιλέξει τη δική του διαπραγματευτική ομάδα και δεν συνεδρίαζε σε έναν από κοινού συμφωνημένο χώρο. Αντί γι’ αυτό ωστόσο, το σωματείο ακολούθησε μια πιο οργανωτική προσέγγιση.
Πενήντα μέλη του σωματείου παρακάθισαν στην αίθουσα διαπραγματεύσεων. Στη συνέχεια, το σωματείο διέκοπτε για να συσκεφθεί η διαπραγματευτική του ομάδα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του σωματείου που περίμεναν σε διπλανό αμφιθέατρο. Μετά από κάθε τέτοια σύσκεψη, επέστρεφε στο τραπέζι με μια νέα ομάδα 50 μελών προκειμένου να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις. Κάθε φορά που το σωματείο συγκαλούσε σύσκεψη της διαπραγματευτικής ομάδας, τα μέλη της εναλλάσσονταν.
Μετά από μία συνεδρίαση, όταν η Σχολική Επιτροπή αντιτάχθηκε σε αυτή την εναλλαγή, τα μέλη ξεσηκώθηκαν περισσότερο από ποτέ. Ο Μπαχ είπε ότι ο ενθουσιασμός ήταν πολύ μεγάλος˙ «μπούκαραν όπως στο τηλεπαιχνίδι «The Price is Right», όπου οι παίκτες επιλέγονται από όσους προλάβουν να μπουν στο τηλεοπτικό στούντιο και το κοινό συνωθείται για να πιάσει θέση».
Κορυφαία Συμβουλή: Ακούστε τη Βάση του Σωματείου!
Τι ώθησε τα μέλη να απεργήσουν; Όλοι και όλες με όσους και όσες μίλησα, συμφώνησαν ότι η παρακολούθηση των διαπραγματεύσεων από τα μέλη ήταν ασφαλώς κεντρικής σημασίας, αλλά ότι αυτό που είχε τη μεγαλύτερη επίδραση ήταν το γεγονός ότι μπορούσαν να ακουστούν από το σωματείο τους.
Η Carlton μίλησε με συναδέλφους της που γνώριζε ότι είχαν ήδη προβλήματα με το σωματείο. «Απλώς τους είπα, «Γεια, μπορώ να σου μιλήσω; Δεν πρόκειται να σας πω τι να κάνετε, να ακούσω θέλω.»»
Η Beth Arnold, καθηγήτρια μαθηματικών λυκείου που συμμετείχε στη διαπραγματευτική ομάδα, είπε, ότι η οργάνωση ομάδων επικοινωνίας με 10 μέλη κι έναν σε έναν υπεύθυνο επέτρεψε στους/στις συναδέλφους να συμμετάσχουν σε περισσότερες μεταξύ τους συζητήσεις, να ακουστούν και τις πιο χαμηλές φωνές, και να μην βασίζονται μόνο στα email ή σε ό,τι λέει η ηγεσία του σωματείου.
Όταν συζήτησαν για την παράνομη απεργία και τους φόβους τους, η Άρνολντ τόνισε ότι η επιλογή να απεργήσουν τελικά, ήταν κοινή συλλογική απόφαση και όχι ατομική.
Προχωρώντας μπροστά.
Το απεργιακό κύμα των εκπαιδευτικών της Μασαχουσέτης ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 με την Ένωση Εκπαιδευτικών του Dedham. Ήταν η πρώτη απεργία εκπαιδευτικών στη Μασαχουσέτη από το 2007.
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Μασαχουσέτης αποφάσισε ότι ακόμη και η χρήση της λέξης «απεργία» συνιστά «πρόκληση, ενθάρρυνση ή αποδοχή της στάσης εργασίας από δημόσιους υπαλλήλους». Οι ηγέτες των συνδικάτων που απεργούν κινδυνεύουν με πρόστιμα —προσωπικά και ως εκλεγμένοι ηγέτες— ακόμη και με φυλάκιση.
Οι εκπαιδευτικοί του Dedham ψήφισαν απεργία ημέρα Πέμπτη, απέργησαν Παρασκευή και απέσπασαν μια αρχική συμφωνία εγκαίρως ώστε να επιστρέψουν στη δουλειά τη Δευτέρα. Αντιμετώπισαν ελάχιστα πρόστιμα.
Η Ένωση Εκπαιδευτικών του Μπρούκλιν απέργησε τον Μάιο του 2022 για μια μέρα και πλήρσαν πρόθυμα το πρόστιμο των 50.000$ που επέβαλε η σχολική περιφερειακή διοίκηση στο σωματείο.
Το απεργιακό κύμα δυνάμωσαν οι απεργίες στο Haverhill, Malden, Woburn και τώρα στο Andover. Τα μέλη του Melrose Teacher Association που επίσης αποφάσισαν απεργία, κέρδισαν όλα όσα ζήτησαν πριν καν αρχίσει η απεργία.
Κάποια συνδικάτα αντιμετώπισαν πρόστιμα έως και 50.000$ την ημέρα, άλλα πάλι όχι. Στο Woburn η κοινότητα πραγματοποίησε παζάρι γλυκισμάτων για να συγκεντρώσει χρήματα για το πρόστιμο. Κάποιοι πρόσφεραν ακόμα κι εκατό δολάρια για ένα μπισκότο.
«Δεν Διαφέραμε σε Τίποτε»
Οι εκπαιδευτικοί στη Μασαχουσέτη όχι μόνο βλέπουν ο ένας τον άλλον να απεργεί και να κερδίζει, αλλά και διδάσκουν ο ένας τον άλλον πώς να το κάνουν.
Ο Μπάρι Ντέιβις, πρόεδρος του Σωματείου Εκπαιδευτικών του Χάβερχιλ, που απέργησαν τον Οκτώβριο του 2022, λέει, ότι τα απεργιακά μαθήματα ξεκίνησαν για πρώτη φορά στο διαπραγματευτικό συμβούλιο του Merrimack Valley, ένα άτυπο δίκτυο έξι ντόπιων εκπαιδευτικών που συναντώνται τακτικά για να συζητήσουν θέματα εργασιακών συμβάσεων και να οργανώσουν στρατηγικές. Στις απεργίες του Χάβερχιλ και του Μάλντεν, οι διοργανωτές των τοπικών απεργιών προσέγγισαν ή επικοινώνησαν με μέλη άλλων τοπικών εκπαιδευτικών σωματείων.
«Βγαίναμε έξω και μιλούσαμε με μέλη σε άλλων τοπικών εκπαιδευτικών σωματείων, που συνειδητοποιούσαν ότι ήμασταν ακριβώς σαν αυτούς, ότι δεν διαφέραμε σε τίποτα, που θα μας έσπρωχνε να απεργήσουμε», είπε ο Ντέιβις. «Όταν είσαι τρίτεκνος δάσκαλος τρίτης δημοτικού και ένας άλλος τρίτεκνος δάσκαλος τρίτης δημοτικού εμφανίζεται για να σου πει πώς να κάνεις την απεργία, συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν πολλές περισσότερες δυνατότητες».
Τα μέλη της ΑΕΑ έχουν αλλάξει. «Δεν τους αναγνωρίζω πια αυτούς τους ανθρώπους», είπε ο Μπαχ λίγο μετά την απεργία.
Αρχικά ο Ντόνοβαν δήλωνε ότι θα έκανε τα πάντα για να στηρίξει το σωματείο, εκτός από το να παραβιάσει το νόμο. Τώρα λέει: «Έχω μάθει. Δεν είναι όλοι οι νόμοι δίκαιοι και αυτός ειδικά είναι ένας άδικος νόμος. Οι εκπαιδευτικοί αξίζουν το δικαίωμα στην απεργία για δίκαιους μισθούς».
Εκπαιδευτική Αριστερά 